Opublikował/a : Matthev wtorek, 10 maja 2016


Wybitny autor i laureat nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 2016 r. obchodziłby swoją 170. rocznicę urodzin. W tym roku mija także 100. rocznica jego śmierci.

Ogłaszam konkurs dla wszystkich uczniów gimnazjum:
Co Ty wiesz o Sienkiewiczu ?

Konkurs polega na przyswojeniu informacji o życiu i twórczości Henryka Sienkiewicza i wykazaniu się posiadaną wiedzą podczas pisemnego testu w bibliotece szkolnej 25 maja na lekcji 4.
Informacje o Sienkiewiczu znajdują się na gazetce ściennej koło sali polonistycznej, w numerze 6 „Gimzetki” oraz na blogu http://gimzetkakaczyce.blogspot.com/

Osoby chętne prosimy o zapisanie się w bibliotece do 20.05.
Irena Kula
Henryk Sienkiewicz 
urodził się 5 maja 1846 roku we wsi Wola Okrzejska
na Podlasiu. W 1861 roku rodzina Sienkiewiczów przeniosła się do Warszawy.
W domu panowała atmosfera szacunku dla przeszłości i dla tradycji
walk w obronie ojczyzny – dziadek pisarza brał udział w powstaniu kościuszkowskim
i współtworzył Legiony Dąbrowskiego, a ojciec uczestniczył w powstaniu
listopadowym. Matka, zamożna szlachcianka Stefania Cieciszowska,
wpoiła swoim dzieciom zamiłowanie do literatury, czytała im m.in. utwory
Mikołaja Reja, Jana Kochanowskiego, Jana Ursyna Niemcewicza, a także Robinsona
Cruzoe Daniela Defoe. To sprawiło, że Henryk dorastał, marząc i o rycerskiej
sławie, i o dalekich podróżach.
W 1858 roku rozpoczął edukację w gimnazjum. Ponieważ nauka przychodziła
mu z trudnością, często zmieniał szkoły. Jednak z dwóch przedmiotów:
z historii i literatury zawsze otrzymywał dobre oceny. Maturę zdał dopiero
w 1866 roku. Za namową rodziny rozpoczął studia na wydziale lekarskim,
a następnie prawnym Szkoły Głównej, ale wkrótce przeniósł się na wydział
filologiczno-historyczny. Był nieśmiały, nie lubił się wyróżniać i nie należał
do elity intelektualnej uczelni. Aby zarobić na własne utrzymanie, pisywał do
„Przeglądu Tygodniowego”, „Tygodnika Ilustrowanego” i udzielał korepetycji.
Jego pierwszą powieść, Na marne, która ukazała się w „Wieńcu”
w 1872 roku, przyjęto z dużym uznaniem. Potwierdzeniem zaś talentu pisarskiego
okazały się Humoreski z teki Worszyłły (1872), Stary sługa oraz Hania
(1875). Sienkiewicz, podobnie jak Bolesław Prus, próbował swych sił w felietonach
– barwne kroniki Litwosa, bo pod takim pseudonimem je publikował,
cieszyły się niesłabnącym powodzeniem. Jako korespondent „Gazety Polskiej”
wyruszył w 1876 roku do Stanów Zjednoczonych. Pisane tam Listy z podróży
do Ameryki dotyczyły aktualnych wówczas problemów osadników i polskich
emigrantów. Sławę przyniosły Sienkiewiczowi nowele: od satyrycznych, napisanych
jeszcze w Kalifornii Szkiców węglem (1877), po Janka Muzykanta,
Za chlebem, Jemiołę, Latarnika, Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela, Sachema,
Bartka Zwycięzcę. Większość z nich powstała w latach 1878–1882.
Oprócz Stanów Zjednoczonych pisarz zwiedził także Francję i Włochy.
W 1879 roku powrócił do kraju. Trzy lata później ożenił się z Marią Szetkiewiczówną.
W tym czasie objął redakcję czasopisma „Słowo” i na jego łamach
zaczął drukować Trylogię. Praca nad Ogniem i mieczem, Potopem i Panem
Wołodyjowskim trwała od maja 1883 do maja 1888 roku. Regularność,
z jaką musiały się pojawiać kolejne odcinki powieści, zmuszała pisarza do
tworzenia nawet w tak trudnych dla niego chwilach, jakimi były choroba
i śmierć ukochanej żony. Trylogia, przypominając wspaniałe zwycięstwa polskiego
oręża, była dla Polaków „pokrzepieniem serc” w czasach, gdy kraj znajdował
się pod zaborami. Wielu krytyków literackich zarzucało Sienkiewiczowi
przekłamanie historii, ale tysiące czytelników przyjęło powieść z entuzjazmem
i wdzięcznością. Autora zapraszano do arystokratycznych salonów, obsypywano
tytułami, porównywano do Homera i Szekspira. O tym, że cieszył się
wielkim uznaniem, świadczy to, że od jednego z czytelników otrzymał 15 tys.
rubli z kartką: „MichałWołodyjowski – Henrykowi Sienkiewiczowi”. Pieniądze
te pisarz podarował Akademii Umiejętności w Krakowie, fundując stypendium
imienia zmarłej żony, Marii Sienkiewiczowej. Otrzymywali je pisarze i artyści,
m.in. Maria Konopnicka, Stanisław Wyspiański, Stanisław Witkiewicz, Kazimierz
Przerwa-Tetmajer.
Poczytność Trylogii zapewniła Sienkiewiczowi niezależność materialną, pisarz
mógł więc pozwolić sobie na liczne podróże. Bywał często w Krakowie
i w Zakopanem, wypoczywał w sanatoriach austriackich, włoskich i francuskich,
objechał Półwysep Bałkański i Hiszpanię, a w 1891 roku odbył wyprawę
myśliwską do Afryki (zachwyt nad Czarnym Lądem wyraził w powieści dla
młodzieży W pustyni i w puszczy). W 1891 roku wydał Bez dogmatu, a trzy lata
później Rodzinę Połanieckich. Światowy rozgłos przyniosło mu dopiero Quo
vadis (1896). W roku 1900, tj. w roku jubileuszu trzydziestolecia twórczości
pisarza, w dowód uznania społeczeństwa otrzymał majątek Oblęgorek. W tym
samym roku ukazała się powieść Krzyżacy. Czytelnicy odczytywali utwór nie
tylko jako powieść historyczną, ale także jako nawiązanie do ówczesnej sytuacji
politycznej Polski. W 1905 roku pisarz otrzymał literacką Nagrodę Nobla
za całokształt twórczości. W następnych latach Sienkiewicz zaangażował się
w ruch niepodległościowy kierowany przez Romana Dmowskiego, przywódcę
Narodowej Demokracji. Popierał też skierowaną przeciw caratowi rewolucję
1905 roku. Wyznawanie tak radykalnych poglądów politycznych zmusiło pisarza
do opuszczenia kraju zaraz po wybuchu I wojny światowej. Razem ze
słynnym pianistą i politykiem Ignacym Paderewskim działał w komitecie pomocy
na rzecz ofiar wojny. Zmarł w Szwajcarii w 1916 roku, a jego prochy
sprowadzono do Polski dziesięć lat później i pogrzebano w warszawskiej katedrze
św. Jana.

Zostaw komentarz

Subscribe to Posts | Subscribe to Comments

- Copyright © 2015 Gimzetka Kaczyce - Gimzetka Kaczyce - Powered by Blogger - Designed by Matthew Szostek -